Konuşamadığımız ,duyamadığımız , göremediğimiz , adım atamadığımız birkaç saniyeyi düşünelim.Fiziksel eksikliklerimiz ile başa çıkmaya çalışmak mı , insanların yadırgar bakışlarını sineye çekmek mi , yoksa eve yada herhangi bir cihaza bağlı yaşamak mı bizi daha çok zorlayacaktır. Konuşamadığımız ,duyamadığımız , göremediğimiz , adım atamadığımız birkaç saniyeyi düşünelim.Fiziksel eksikliklerimiz ile başa çıkmaya çalışmak mı , insanların yadırgar bakışlarını sineye çekmek mi , yoksa eve yada herhangi bir cihaza bağlı yaşamak mı bizi daha çok zorlayacaktır.

Canının istediği bir şeye ulaşmaya çalışmak , ulaşamamak…Yardımcı olabilecek birileri sizinleyse bu kısmen sizi mutlu edecektir.Fakat fiziksel anlamda engelinizin olduğunu hisetmek ne yazık ki bu durumu kabullenmenizi engelleyecektir.

Hava almak için dışarıya çıkmak istersiniz , insanların size bakışı , tavrı , ebeveynlerin çocuklarını sizden uzaklaştırma çabaları… Bu kez de bunlar oldukça keyif kaçıracaktır. Bu davranışların sebebi bilgisizliğimiz ve ön yargılarımızdan kaynaklıdır.Oysa ki engelli kavramının bilincinde olup , empati yapma becerimiz olsa tabularımızı yıkmak , bakış açımızı değiştirmek daha kolay olacaktır bizler için.

Yatağa ya da herhangi bir destekleyici cihaza bağımlı bireyler olduğumuzu düşünelim.Güneşe , deniz sesine , yosun kokusuna , ormanın temiz havasına belki hasret belki bu hislerin ne olduğunu hiç bilmediğimiz hislere uzak hatta yabancı bireyler olduğumuzu bir düşünelim.Bizler sahip olduğumuz güzelliklerin farkında varamıyorken birçok insan bizim sahip olup kıymetini bilmediğimiz şeylerin hayalini kuruyorlar.

Kim ister ki dünyaya bu şekilde gelmek ya da hayatının bir dönem sonrasında bir takım kısıtlamalar ile yaşama devam etmek , devam etmeye çalışmak… Elbette kimse istemez.Sanki biz hiç olumsuz durumlar ile karşılaşmayacak , engeller ile karşılaşmayacak gibi yaşam kalitemiz hep üst seviyede kalacak şekilde davranıyoruz.Oysa ki “Ben de onun yerinde olabilirim.”diyebilsek kesinlikle her şey olması gerektiği gibi olacaktır.

Bizler ne yapıyoruz?Pandemi sürecinde sağlığımız için evde kalmamız isteniyor biz ; sıkılıyoruz , bunalıyoruz.Ruhsal olarak rahatlamak için hem kendimizi hem başkalarınının hayatını riske atıyor ve bencilce hareket edip AVMlere , sokaklara , meydanlara akın ediyoruz.Hayatının tümünü bu şekilde dışarıya belki kısıtlı süre çıkabilen belki hiç çıkamayan bireyler ne yazık ki aklımızın ucuna bile gelmiyor.Engelli bireyler için canının istediğine ulaşmak büyük bir sorun teşkil ediyorken bizler birkaç gün dışarıya çıkamayacağız diye keyfimizce yiyecek içecek stoğu yapıyoruz.

Umarım bu pandemi günleri ve kısıtlamaları içerisinde bu konuda bir miktar olgunluğa erişmiş ve farkındalık yaratabilmiş ya  da farkındalık kazanabilmişizdir.Unutmamak gerek ki aynı durumun içerisinde bizim olmayacağımızın hiçbir zaman garantisi yoktur.Onların da bizler gibi birer insan olduğunu hatırlayarak önyargılarımızı bir kenara bırakıp lütfen saygılı bireyler olalım.

Kız yurtlarında barınan öğrenciler kişisel ihtiyaçlarını karşılayabilmektedir.